Η Α’ Λυκείου είναι μια περίεργη τάξη στο, έτσι κι αλλιώς, μπερδεμένο μυαλό των μικρών μαθητών. Είσαι παιδί ή έφηβος; Θα ασχοληθείς με τα μαθηματικά ή με τα αρχαία; Θα κάτσεις, επιτέλους να στρωθείς στο διάβασμα ή θα συνεχίσεις να περνάς καλά; Θα είσαι αναρχο-αυτόνομος ή ενταγμένος σε παρέα; Θα κάνεις άραγε κάποια κίνηση με την κοπέλα που σου αρέσει;
Μπέρδεμα.
Προσωπικά, στην Α΄ Λυκείου ξεκίνησα λάθος σε όλα τα επίπεδα. Έτσι, είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με τα Μαθηματικά και τη Φυσική χωρίς να έχω κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, μόνο και μόνο για τη χάρη της μητέρας μου που με ήθελε γιατρό. Ακόμη, σε αντίθεση με το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, που ήταν ανέκαθεν το πάθος μου, η μελέτη των μαθημάτων με άφηνε πλήρως αδιάφορο, όσο για κοπέλα αφήστε το καλύτερα.
Μέσα σ’ όλη αυτή τη θολούρα, που τίποτα δεν φαινόταν να έχει νόημα ή σημασία, ένα στοιχείο άρχισε, σιγά σιγά, να μου αποσπά την προσοχή. Ευτυχώς για μένα διαθέτω την ικανότητα να θυμάμαι με μεγάλη καθαρότητα τις κρίσιμες καμπές της ζωής μου και η συγκεκριμένη συνέβη ένα απόγευμα, αμέσως μετά το μάθημα των Αγγλικών στο Φροντιστήριό μου.
Εκεί που καθόμουν, λοιπόν, κι έτρωγα το απογευματινό μου στο δωμάτιο της γιαγιάς μου, το αυτί μου έπιασε μια άγνωστη αλλά ευχάριστη μουσική και το βλέμμα μου επικεντρώθηκε στην οθόνη της τηλεόρασης, που έπαιζε το πρώτο επεισόδιο μιας νέας αμερικάνικης σειράς.
Το όνομά της: «Όλα για το πτυχίο» και πρωταγωνιστής της ο James Hart, ένας πρωτοετής φοιτητής της νομικής σ’ ένα από τα πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρωταγωνιστής μόλις είχε ξεκινήσει τις σπουδές του και ήταν πλήρως απροετοίμαστος και αναποφάσιστος για τα πάντα, όπως, δηλαδή, ακριβώς κι εγώ. Το εισαγωγικό επεισόδιο, που αφηγούνταν τις πρώτες δυσκολίες του με απορρόφησε πλήρως και από τότε άρχισα να το παρακολουθώ ανελλιπώς.
Στην πορεία , βέβαια, ο πρωταγωνιστής άρχισε σταδιακά να αλλάζει. Η πρώτη κρυάδα πέρασε γρήγορα και άρχισε να βρίσκει το βηματισμό του. Οι επιδόσεις του βελτιώθηκαν σταδιακά και άρχισε να ανακαλύπτει πως είχε ταλέντα που πριν αδυνατούσε να εντοπίσει.
Μαζί του, βέβαια, άλλαζα κι εγώ. Το ενδιαφέρον μου για τα μαθήματα άρχισε να αναπτερώνεται, οι επιδόσεις στα διαγωνίσματα άρχισαν να εκτοξεύονται, ενώ άρχισα να διαπιστώνω τη λανθασμένη αρχική μου στόχευση στα μαθηματικά, αποκτώντας αυτοπεποίθηση στο ταλέντο μου στις θεωρητικές σπουδές.
Όσο προχωρούσε η σειρά βέβαια, άρχισα να εντοπίζω και άλλα στοιχεία που μου τραβούσαν την προσοχή. Έτσι, άρχισα σταδιακά να εκτιμώ κι ένα πρόσωπο που μέχρι τότε αντιπαθούσα σφόδρα, τον σκληρό και ανυποχώρητο καθηγητή του. Και όπως ο πρωτοετής James έφτασε να αναγνωρίζει την πείρα του Professor Charles W. Kingsfield Jr, έτσι κι εγώ άρχισα να δίνω μεγαλύτερη σημασία στη φιλόλογό μου, την κυρά Παπανικολάου, που είχε διακρίνει την κλίση μου και με πίεζε να βελτιωθώ.
Τέλος, στο πανεπιστήμιο ξεκίνησαν και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τα οποία δεν άφησαν αδιάφορο τον James, ούτε άλλωστε κι εμένα που άρχισα να συνοδεύω στο σπίτι την κοπέλα που μου άρεσε.
Δεν είναι όλες οι τηλεοπτικές σειρές ανούσιες ούτε οι αβέβαιοι και αναποφάσιστοι μαθητές χαμένες περιπτώσεις. Αυτό που θέλουν είναι κάτι να τους εμπνεύσει με τον τρόπο που η σειρά «Paper Chase» έκανε για μένα όταν το χρειαζόμουν περισσότερο από οτιδήποτε.
Χρήστος Κανέλας, Φιλόλογος