Είναι στη φύση των ανθρώπων να ανησυχούν για το μέλλον.
Έτσι και πολλοί μαθητές μου, κατά τη διάρκεια της χρονιάς, μού εξομολογούνται του άμεσους φόβους τους για αποτυχία στις εξετάσεις αλλά και για ανεργία αργότερα στη ζωή τους, λόγω των νέων τεχνολογικών εξελίξεων.
Κι όταν με ρωτάνε για το πως εγώ βλέπω τα πράγματα, τότε του λέω να σκέφτονται λίγο βαθύτερα και να μην ακολουθούν κατά γράμμα τα κυρίαρχα πρότυπα.
Γιατί, κατά τη γνώμη μου, το μέλλον δεν ανήκει πάντα στους «επιτυχημένους» και σίγουρα όχι σε αυτούς που παίρνουν βαθμούς παπαγαλίζοντας μια δεδομένη γνώση χωρίς να την κατανοούν, ούτε στους «τυποποιημένους» σ’ αυτούς δηλαδή που, χωρίς να εξελίσσονται, εμπιστεύονται το επαγγελματικό τους μέλλον στη σιγουριά μιας μόνιμης θέσης.
Αντιθέτως, πιστεύω ακράδαντα πως το μέλλον ανήκει στους παράξενους και τους αποτυχημένους.
Κι ανατρέχω σ’ ένα δοκίμιο του Lyal Watson με τον τίτλο: «Η επιτυχία της αποτυχίας» που αναφέρει:
«Εμείς έχουμε χάσει την ισορροπία μας, επειδή δώσαμε υπερβολικό βάρος προς τη μεριά της τεχνολογίας και της λογικής και τώρα αρχίζουμε να πληρώνουμε τις συνέπειες. Ίσως όμως να μην είναι πολύ αργά για να αλλάξουν τα πράγματα.
Μέρα με τη μέρα τα σημάδια πολλαπλασιάζονται, ακριβώς σε τούτο τον καιρό που έχουμε μεγάλη ανάγκη από καινούργιες απαντήσεις. Και οι άνθρωποι που προσφέρουν τα σημάδια υπάρχουν. Άλλοι κρυμμένοι σε απρόσιτα μέρη, άλλοι αγνοημένοι στο περιθώριο, άλλοι υποτιμημένοι και παρεξηγημένοι, γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να ανεχθούμε την έκφραση του πηγαίου τους ενθουσιασμού.
Αλλά υπάρχουν και είναι πολλοί.
Το ένστικτό μου μου λέει πως ότι έχουμε ανάγκη απ’ τους παράξενους. Από τα μαγικά φυτά, απ’ τις μαγικές εξαιρέσεις, από τα παιδιά θαύματα που αρχίζουν να συνθέτουν μουσική από την ηλικία των τεσσάρων, απ’ τους ανθρώπους που χωρίς να ξέρουν να διαβάζουν ή να γράφουν, μπορούν σε λίγα δευτερόλεπτα να βρίσκουν την τετραγωνική ρίζα πενταψήφιων αριθμών κι από εκείνους που μπορούν να βλέπουν ασυνήθιστα πράγματα.
‘Όλοι αυτοί, αντί να παγιδεύονται από τις λεπτομέρειες της επιφάνειας, βλέπουν βαθύτερα την ουσία των πραγμάτων. Βρίσκονται πιο κοντά στις ρίζες της ύπαρξης, πιο κοντά στην αέναη ροή των πραγμάτων της φύσης. Ασκούνται στη διεύρυνση των αισθήσεων, χορεύουν με το φως, αντλούν έμπνευση από τη γη.
Αυτό, όμως, δεν είναι κάτι που ανήκει μόνο σ’ αυτούς.
Όλοι εμείς έχουμε ανάλογες ιδιότητες και ικανότητες. Αλλά για να τις φέρουμε στο φως έχουμε ανάγκη απ’ το παράδειγμα των παράξενων, των ιδιόρρυθμων, των αποτυχημένων. Πρέπει να τους γνωρίσουμε καλύτερα.
Σε μια εποχή ρευστότητας και αναποφασιστικότητας, όταν ψάχνουμε απελπισμένα για καινούργιες απαντήσεις, θα μπορούσαμε ίσως να καταφύγουμε στην έμπνευση κάποιων αποτυχημένων.
Ανατρέχοντας την πορεία της εξέλιξης, διαπιστώνουμε ένα παράξενο πράγμα.
Από τη μια μεριά οι επιτυχημένοι καταπιάνονται τόσο πολύ με την επιτυχία τους ώστε δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο, ενώ οι αποτυχημένοι, στο περιθώριο, πραγματοποιούν τα σημαντικότερα εξελικτικά βήματα., αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.
Κάποτε, το Σταυροπτερύγιο, ένα ψαράκι του γλυκού νερού, δεν άντεξε την πίεση του ανταγωνισμού κάτω από την επιφάνεια και στην απελπισία του βγήκε στη στεριά. Από βιολογική άποψη ήταν ένα αποτυχημένο είδος. Αλλά όλοι εμείς σήμερα είμαστε απόγονοι του Σταυροπτερύγιου.
Αργότερα, όταν οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν πάνω στη γη, ένα μικρό αποτυχημένο ερπετό έγινε νυκτόβιο, για να γλιτώσει από τον σκληρό ανταγωνισμό. Από αυτό προέκυψαν όλα τα θηλαστικά.
Για άλλη μια φορά, το μέλλον εξασφαλίστηκε χάρη στην ευαισθησία και την ευελιξία του αποτυχημένου»
Μην φοβάστε να λοιπόν, να είστε παράξενοι, βλέποντας τα πράγματα από αντισυμβατικές σκοπιές, ούτε να αποτυγχάνετε πότε πότε, προσπαθώντας να ανακαλύψετε νέους δρόμους στη ζωή σας.
Γιατί, όταν η τεχνητή νοημοσύνη επικρατήσει (και δεν θα πάρει πολύ καιρό, πιστέψτε με), τότε θα έρθει η ώρα να λάμψουν όσοι δεν σκέφτομαι μονοδιάστατα και όσοι δεν φοβούνται τις ήττες στο δρόμο της ανόδου.
Καλή συνέχεια.